Sweet goodbye
Door: Laurelle
Blijf op de hoogte en volg Laurelle
14 December 2009 | Verenigde Staten, Washington, D. C.
De 4 maanden zijn voorbij gevlogen, en het waren de mooiste van me leven.
Aankomende donderdagnacht om 1.15 uur, vertrek ik met de bus richting John F. Kennedy Airport in New York. Gelukkig niet alleen, en zijn bijna al me beste vriendinnetjes ook op de bus. Dus voor een busreis van 6 uur is dat niet heel onprettig!
Ondanks dat dit mijn laatste twee weken waren, waren het niet de minste. Afgelopen donderdag had ik mijn laatste 'sit-down' dinner (remember? Fancy dressed dinner ) en daarna hebben we altijd nog dorm-chapel. Deze keer in dorm-chapel was alles stukkie anders. Goed vriendinnetje van mij, Tanya, gaat ook weg na dit semester. Toen ik binnen kwam lopen in chapel met tanya, zagen we al een groot wit scherm op het podium. Nadat alle 250 dorm-students op hun achterste zaten, sprong het scherm aan en stond er : " For those who are leaving..." Ik, tim, tanya en mike waren de gene die dit semester weggingen. Een hele slideshow met foto's van ons en natuurlijk tranentrekkerige muziek. Tanya en ik hielden het niet droog...
Met dat was de pret nog niet over! Isi en Wonhee( 2 roommates ) stormden het podium op en hielden een hele speech over mij. Daarna kwamen er nog 3 andere mensen op om over de andere te praten. Alle prive sappige verhalen en details werden ons niet bespaard.
Zaterdag overdag had ik mijn aller laatste trip naar Burlington om nog de laatste dingetjes te shoppen en die avond had ik een sleep over @ Jenny's homestay, samen met Isi. Althans, dat dacht ik...Om half 10 werden Isi en ik opgehaalt door Jenn y met haar 'house-mother' want het was niet al te warm buiten. En om nou 15 minuten met -20 C buiten te lopen was niet heel plezant. Eenmaal aangekomen bij Jenny's huis, werd ik de keuken in gesleurd. Het was helemaal donker..en toen : SURPRIIIIIIIIISE!! Al mijn beste friends sprongen uit alle hoeken en gaten van de keuken. Tsja, daar sta je dan in je pyjama. Me hart inmiddels weggezakt tot hoogte van me nieren ; hartverzakking.
Ontzettend veel persoonlijke brieven en kaarten gekregen en dingen om nooit te vergeten. Na een uurtje taart te hebben gegeten en foto's te hebben gemaakt moest iedereen weer naar ze dorm vanwege curfew.
Wat geweldig!!!!
De volgende dag, was er de eerste ski-board trip van het jaar naar Burke Mountain! helaas was alleen de onderste piste open, maar die was ongeveer een kilometertje of 1.5 lang, dus dat was prima te doen. Heerlijk gesnowboard ... heerlijke spierpijn vandaag...
Dit was het dan. Het einde van de allermooiste 4 maanden van me leven. Ik heb zo onwijs veel geleerd, genoten en verliefd ben geworden op deze plek van de wereld. Mijn eerste dag lijkt zo verweg, maar het staat nog zo dik gedrukt in me geheugen! Ik kan niet geloven dat dit al het einde is en dat ik aankomende zaterdag alweer op Hollandse bodem sta. Eerste wat ik ga doen? FIETSEN!!
Nou lieve mensen, dit was het dan mijn laatste berichtje.
File closed.
Aankomende donderdagnacht om 1.15 uur, vertrek ik met de bus richting John F. Kennedy Airport in New York. Gelukkig niet alleen, en zijn bijna al me beste vriendinnetjes ook op de bus. Dus voor een busreis van 6 uur is dat niet heel onprettig!
Ondanks dat dit mijn laatste twee weken waren, waren het niet de minste. Afgelopen donderdag had ik mijn laatste 'sit-down' dinner (remember? Fancy dressed dinner ) en daarna hebben we altijd nog dorm-chapel. Deze keer in dorm-chapel was alles stukkie anders. Goed vriendinnetje van mij, Tanya, gaat ook weg na dit semester. Toen ik binnen kwam lopen in chapel met tanya, zagen we al een groot wit scherm op het podium. Nadat alle 250 dorm-students op hun achterste zaten, sprong het scherm aan en stond er : " For those who are leaving..." Ik, tim, tanya en mike waren de gene die dit semester weggingen. Een hele slideshow met foto's van ons en natuurlijk tranentrekkerige muziek. Tanya en ik hielden het niet droog...
Met dat was de pret nog niet over! Isi en Wonhee( 2 roommates ) stormden het podium op en hielden een hele speech over mij. Daarna kwamen er nog 3 andere mensen op om over de andere te praten. Alle prive sappige verhalen en details werden ons niet bespaard.
Zaterdag overdag had ik mijn aller laatste trip naar Burlington om nog de laatste dingetjes te shoppen en die avond had ik een sleep over @ Jenny's homestay, samen met Isi. Althans, dat dacht ik...Om half 10 werden Isi en ik opgehaalt door Jenn y met haar 'house-mother' want het was niet al te warm buiten. En om nou 15 minuten met -20 C buiten te lopen was niet heel plezant. Eenmaal aangekomen bij Jenny's huis, werd ik de keuken in gesleurd. Het was helemaal donker..en toen : SURPRIIIIIIIIISE!! Al mijn beste friends sprongen uit alle hoeken en gaten van de keuken. Tsja, daar sta je dan in je pyjama. Me hart inmiddels weggezakt tot hoogte van me nieren ; hartverzakking.
Ontzettend veel persoonlijke brieven en kaarten gekregen en dingen om nooit te vergeten. Na een uurtje taart te hebben gegeten en foto's te hebben gemaakt moest iedereen weer naar ze dorm vanwege curfew.
Wat geweldig!!!!
De volgende dag, was er de eerste ski-board trip van het jaar naar Burke Mountain! helaas was alleen de onderste piste open, maar die was ongeveer een kilometertje of 1.5 lang, dus dat was prima te doen. Heerlijk gesnowboard ... heerlijke spierpijn vandaag...
Dit was het dan. Het einde van de allermooiste 4 maanden van me leven. Ik heb zo onwijs veel geleerd, genoten en verliefd ben geworden op deze plek van de wereld. Mijn eerste dag lijkt zo verweg, maar het staat nog zo dik gedrukt in me geheugen! Ik kan niet geloven dat dit al het einde is en dat ik aankomende zaterdag alweer op Hollandse bodem sta. Eerste wat ik ga doen? FIETSEN!!
Nou lieve mensen, dit was het dan mijn laatste berichtje.
File closed.
-
14 December 2009 - 17:19
Mam!:
Lieverd, wat bijzonder toch allemaal! Mij staat het afscheid op JFK ook nog vers op het netvlies en nu zijn er alweer 4 maanden voorbij... Maanden waarin je jezelf hebt kunnen ontplooien op een manier die zo bijzonder was en die je voor de rest van je leven op een positieve manier met je mee kunt dragen! Ik ben ongelofelijk trots op je! En ook heel erg blij dat je deze 4 maanden in je rugzak mag stoppen! Om nooit te vergeten! Kom veilig terug naar ons kleine, koude landje. Wij hebben kriebels in onze buik bij de gedachte dat we je weer in onze armen mogen sluiten! Hele dikke knuffel X -
14 December 2009 - 23:37
Brandneteltje:
Ik kan gewoon helemaal niks toevoegen aan de tekst van je mam. ik sluit me er volledig bij aan, toppertje die je bent!! Hou van jou lekkere rooie! -
15 December 2009 - 08:46
Liz:
Lau,
wat ontzettend fijn dat je het zo naar je zin hebt gehad! Al vind je het jammer om weg te gaan, wij vinden het wel allemaal fijn dat je terug komt! Dikke kus! -
16 December 2009 - 22:08
Willeke Groot:
hai Lau
Dat was Gaaf een reis voor het leven altijd iets om op terug te kijken, het is wel reuze snel gegaan heb je wel gevolgt via Ruth.Meid als het goed is zit je nu een paar straten verder op met een dossis ervaring, hoop je weer eens tegen te komen kus -
17 December 2009 - 09:14
Paméla:
Ha lieve lau, hoop dat je dit nog net op de valreep leest, wat geweldig al die dingen die ze hebben georganiseeerd voor je, echt wowie lauie. Nou en dat doen ze echt niet voor niets, je bent ook een te gek, geweldig, lief mens. Hele goeie reis, sterkte met afscheid, tot zaterdag, XXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
