Bedreigd met een mes : Happy Thanksgiving!!

Ja, je leest het goed : met een mes bedreigd.
Woensdag 25 november was het dan zo ver, mijn aller eerst echt amerikaanse Thanksgiving. Ik, isi en jenny hadden ons opgegeven voor de schooltrip,omdat wij natuurlijk te lui en te laat waren met het regelen van een eigen trip. Dus, onze mannelijke vrienden vergezelde ons ook op deze schooltrip. Met een groep van 40 kiddo's gingen we in de bus voor 3 uur, richting Boston om daar onze Thanksgiving tijd te vertoefen.
Na een geweldig 3 uur durende busreis waren we dan eindelijk aangekomen in The Park Plaza Hotel. Heeeeele shique bedoeling heur! Samen met Isi en jenny waren we ingedeeld in een kamer samen met een Chinees meisje, Helen. Typisch chinees en dus 'very reserved' : Geen jongens, geen dingen buiten de regels, echt verschrikkelijk! Er waren 2 kingsize bedden, maar omdat Helen weigerde in een bed te slapen met 1 van ons had ze een eigen uitklapbedje waar je je ergste vijand nog niet op wil laten slapen ; piepend, kraken, vol schimmel en een matras van slechts 2 cm dik. Dit betekende dat ik Isi en jenny had gedwongen samen in het ene kingsize bed te slapen, en je raad het al, ik alleen hihi. Tja, kingsize bed voor een Queen, hea!
De tweede dag hadden we al flink geshopt. Toen we die avond uiteten waren geweest met 4 vrienden, wilde iedereen toch wel eventjes buiten het boekje stappen en een klein ' alcoholisch' feestje houden in onze kamer. Tsja, wat wil je ales je 3 meiden in een kamer indeeld, direct naast de kamer van hun mannelijke vrineden? Goed, toen we buiten stonden te overleggen hoe wij onze handen op een wat alcoholische versnaperingen gingen leggen, kwamen er tal van ideeen naar boven. Ik mengde me niet in dit gesprek aangezien ik in mijn verblijf hier niet drink ; eerlijk niet! Rehab voor nu al bijna 4 maanden. Jaaa Bonnie, kan je nog wat van leren dame! Anyway, na alle zinloze ideen waren we gaan schuilen tegen over the liqor store, in een klein supermarktje. Ik had er genoeg van en ik stapte op een jonge vent af. Ik vroeg hem of hij ons kon helpen en zodoende was ik weer de heldin van de avond. Met 70 dollar aan alcohol (1.75 liter vodka en 1.5 liter wiskey) moesten ze toch wel een aardig feestje kunnen bouwen zou je zeggen? Wordt vervolgd...
Eenmaal terug in ons hotel met de flessen, was ons gezellig kamergenootje al in onze kamer. Het was niet een heel fris idee dat ze sliep in het shirt wat ze de volgende ochtend gewoon weer aandeed, eenmaal per 4 dagen douchte en zelden haar tanden poetste. Jammie!
Nadat we de flessen hadden verstopt, stonden onze mannelijke vrienden voor onze kamer ; ze mochten niet binnenkomen. Wij stonden in the doorway te praten. Op een moment roept 1 jongen naar binnen : hee helen, how are you doing? Waarop helen uit bed spring, iets uit haar tas grijpt en naar ons toe rent, wijzend met iets glimmends. Jawel hoor, ze had een ZAKMES uit haar tas gepakt, om de jongen weg te jagen...na 10 als Dokter Phil tegen haar in te hebben gepraat dat ze het mes aan mij moest geven, omdat al die andere heldinnen op sokken ' m waren gepeert uit de kamer en ik alleen was met deze psychopaat, had ik het mes. Ik moest wel dreigen dat ik naar de docent zou gaan als ze het niet gaf...de volgende morgen heb ik het mes en verhaal wel aan de docent verteld, uit voorzorg natuurlijk...Gister gehoord dat dit meisje van school is gestuurd...
Goed begin van de avond!
Alle 6 jongens durfde niet meer rondom onze kamer te komen en jenny en isi zijn nooit meer terug gekomen. Uiteindelijk waren we die avond bij de jongen in de kamer ons ' feestje' aan het houden. Echter, na een half uur ging het al mis..Jenny, Vietnamese, was iets te gulzig met het drinken van 2 verschillende sterke dranken. Dit ging helemaal mis!! Ze wist niet meer wie wij waren en dacht dat allemaal rare mensen waren. Nadat iedereen haar op een toch wel agressieve manier duidelijk probeerde te maken dat ze naar onze kamer terug moest gaan, en probeerde op te tillen, kroop ze naar eenhoek van de kamer, en bleef daar zitten. Iedereen ging uit de kamer omdat we niet meer wisten wat we moesten doen. Ik dacht, als een agressiee manier niet helpt, dan maar lieve manier. Ik ging naast haar zitten, en ook deze keer heb ik als Dokter Phil op haar in zitten praten of ze wou opstaan. Ze herkende mij niet meer, en het leek alsof ik tegen een kind van 8 zat te praten ; ik mocht haar arm niet aanraken omdat ze niet wist wie ik was. Nadat ze zichzelf had ondergekotst en ik haar een lekkere douch beloofde stond ze op, na 55 minuten. het duurde nog 10 minuten om haar door de kamer te slepen. Alle 15 mensen die in die kamer waren, waren allang weg. Eenmaal in de kamer nog 1 x gevomeerd en hoppa, in bed gegooid.
VOor de rest heerlijk geshopt, kerst presentjes voor de familie gekocht en natuurlijk eneurrrrmm veel kleren! Oja, NOG een extra koffer...Heerlijk gegeten in Little Italie, en ook nog een oog geworpen op China town. Op vrijdag was het Black Friday, dus gillende vrouwen voor de winkels om 3 uur snachts. Wij waren dit ook van plan ,echter ging onze wekker niet af.

Morgen heb ik Final Presentation van Capstone. Het is zo gruwelijk professioneel, dat 25 % van mijn cijfer gaat over mijn KLEDING...of ik wel professioneel gekleed ben. Mijn presentatie moet op en top zijn..waahhh!! Super eng!! Hele dag is capstone dag morgen ,maar gelukkig is mijn presentatie al in de morgen dus ben ik dr snel vanaf. Wish me luck.

Tot snel, elfjes!

Liefssssssss